Głównie temu zagadnieniu  jest poświęcony mój blog.

Jest wiele aspektów tego terminu, które chcę uwzględnić i przyjrzeć się im uważnie.

Empatyk to polski odpowiednik angielskiego słowa „empath”.

Parę lat temu, w wielkiej panice próbowałam zdiagnozować, co się ze mną dzieje. Moja wrażliwość byla bardzo drastycznie „testowana” przez wampira energetycznego do tego stopnia, ze byłam skrajnie wyczepana fizycznie, psychicznie i wydrenowana emocjonalnie. Zupełnie przypadkowo w internecie znalazłam słowo „empath” i krótkie artykuły. Nie udało mi się dotrzeć do jakichkolwiek publikacji książkowych, bo jeszcze ich nie było.

Nagle nastąpiła eksplozja i co rusz, jak z rękawa, wysypują się empatycy. Stało się wręcz modne, by określać się w ten sposób.

Zauważyłam też zjawiska skrajne, wielu osobom ten termin wciąż jest obcy, albo z kolei jest mylnie interpretowany.

Szukając polskich informacji, dotarłam do artykułu, który wręcz wskazywał bycie empatykiem jako jedną z kategorii postrzegania pozazmysłowego.

Absolutnie się z tym stwierdzeniem nie zgadzam. Ale to temat na kolejny artykuł.

Krótka definicja (moja):

Empatyk to osoba, która ma wrodzoną umiejętność odczuwania stanów emocjonalnych innych ludzi jako swoich.

Empatykiem się rodzi. Tak jak rodzi się z określonym kolorem oczu.

Nie można się nauczyć bycia empatykiem. Można rozwinąć swoją wrażliwość i empatię, ale ci, którzy są empatykami, mogą prześledzić etapy swojego życia i zawsze, nawet w najwcześniejszych latach, uzewnętrzniali tę szczególną umiejętność.

Fakt, że nagle zaczęło się dużo o empatykach mówić i tak wielu empatyków się ujawnia, wynika z dwóch powodów.

Coraz więcej rodzi się dzieci, które objawiają niezwykłą wrażliwość emocjonalną.

Ci zaś, których życie testuje w drastyczny sposób i szukają dróg, jak sobie poradzić, nagle odkrywają nową ścieżkę – odkrywają w sobie empatyka.

To tak, gdy dana osoba postrzega się jako odmienna, „chora”, rozpoznaje objawy, zdaje sobie sprawę, że nie jest taka, jak inni, ale nie potrafi tego zjawiska nazwać. Ludzie i lekarze określają ją mianem hipochondryka, bo przecież nie istnieje „choroba”, która objawia się w „taki” sposób. I nagle ktoś dokonał odkrycia, nazwał, sklasyfikował  nową kategorię, „jednostkę chorobową”. I wtedy doznaje ulgi, bo ktoś rozpoznał, że jest więcej osób takich jak ona i oto tak się nazywamy. Nawet znajdują się sposoby, jak sobie radzić.

Oczywiście, to przenośnia, bycie empatykiem nie jest chorobą, aczkolwiek jest charakterystyką wyróżniającą go od ludzi o przeciętnej wrażliwości emocjonalnej.

Oto kilka innych cech charakteryzujących empatyka:
1. jest bardzo wrażliwy
2. łatwo odczytuje emocje innych ludzi
3. ma silna intuicję
4. mierzył się z wieloma trudnościami w życiu
5. ma poczucie, że ma ważną misję życiową i pragnie ją odkryć
6. uważa, że prawda jest najwyższą wartością
7. widzi więcej niż inni (ma szerszą perspektywę życiową)
8. jest dobrym słuchaczem
9. ma poczucie wyobcowania

(wg Empath Empowered)

Jeśli chcesz sprawdzić, czy jesteś empatykiem czy osobą o wysokiej wrażliwości zachęcam do zrobienia testu (wpis “Czas na test”).